CONTACT | FACEBOOK | RADIO | ZOEKEN

JOHN NÉMETH – MAY BE THE LAST TIME

Artiest info

Website

info: Blind Raccoon

“Definitely not his last album…”

Aanvang jaren negentig sleet John Németh zijn jeugd in het Noordwesten van de VS. In de slijkerige aardappelvelden van Boise in Idaho, de Gem State, die ook vaak Potato State wordt genoemd. Het gebied dat sinds 1890 Idaho heet, werd oorspronkelijk bevolkt door indianenstammen als de Nez Percé. Er bevinden zich nu nog enkele grote reservaten. Schrijver Ernest Hemingway (1899-1961) pleegde zelfmoord in Ketchum, Idaho.

Waar John Németh eerst nog aangetrokken werd door harde hiphopgeluiden en de rockbands van de dag, was het via een vriend Tom Moore, dat hij blues gitarist Buddy Guy en zijn Delmark debuutalbum ‘Hoodoo Man Blues’ (1965) leerde kennen. Guy nam het album op met de Chicago band van blues zanger en mondharmonicaspeler Junior Wells. Met Moore richtte Németh Fat John & the 3 Slims op.

In 2000 werkte Németh samen met Junior Watson en was hij daarnaast ook frontman van zijn eigen band, The Jacks. Met hen bracht hij in 2002 in eigen beheer het album ‘The Jack of Harps’ uit. Németh’s solodebuut ‘Come and Get It’ volgde in 2004. In hetzelfde jaar verhuisde Németh naar Oakland, Californië. In 2005 en 2006 verving hij tijdelijk Sam Myers in Anson Funderburgh’s begeleidingsband.

In 2006 tekende Németh een platencontract bij Blind Pig Records. ‘Magic Touch’, opgenomen met Funderburgh als producer en met Jr. Watson als gastmuzikant op verschillende nummers, verscheen in 2007. Voor het album werd genomineerd voor een BMA in de categorie “Best New Artist Debut”. Németh verscheen ook op Elvin Bishop's’ album ‘The Blues Roll and On’ (2008), dat voor een Grammy Award werd genomineerd in de categorie “Best Traditional Blues Album”. In 2010 volgde als opvolger van ‘Love Me Tonight’ (2009), ‘Name the Day!’, in februari 2012 ‘Blues Live’, een album dat werd opgenomen op drie locaties in de San Francisco Bay Area. Het bevatte gitaarbijdragen van Kid Andersen. ‘Soul Live’ verscheen in september 2012.

Als muzikant, zanger, songwriter en mondharmonicaspeler (c.q. Hohner fanaat) blijft John Németh erg actief. Met ‘Stronger Than Strong’ -zijn debuut bij Nola Blue Records- bracht hij al zijn tiende album uit. De nummers nam hij op met The Blue Dreamers, een “jonge” band, die hem op de juiste wijze wist te inspireren. Jon Hay, een 19-jarig gitaar fenomeen uit Philadelphia, werd gebackt door een ritmesectie die bestond uit drummer Danny Banks en bassist Matthew Wilson.

Vóór zijn kaak amputatie operatie a.g.v. een kwaadaardige tumor, nam John Németh met enkele bevriende muzikanten in mei dit jaar nog het veelzeggende ‘May Be the Last Time’ op. Gitarist Kid Andersen organiseerde live opnames in zijn thuisstudio Greaseland in Californië. De levende legendes Elvin Bishop (gitaar), Bob Welsh (gitaar) en Willy Jordan (drums, cajun) en Alabama Mike (bvs) vervoegden hen.

Het album opent met een hartverwarmende update van de traditional “The Last Time”, een gospel die bekend werd door The Staple Singers. Dan gaat het gezelschap voor een bewerking van Elvin Bishop-klassieker uit 1972, “Rock Bottom” en een uitgeklede versie van “Sooner or Later”, een Németh-original die voor het eerst in 2015 verscheen op zijn ‘Memhis Grease’ album, dat een BMA won in de categorie “Best Soul Blues Album”. Andersen demonstreert op staande bas op “Feeling Good”, een nummer dat J.B. Lenoir schreef in 1966. Het past hier, achteraf gezien Németh’s toestand, perfect. Voor het swampy “Stealin' Watermelons” stond Bishop die het nummer schreef, zelf achter de micro en Németh zelf, hij doet met Willy Jordan een vocaal duet op de Wilson Picket soul klassieker, “I Found a Love”. Je voelt het plezier op “Sexy Ways”, een nummer van een Hank Ballard (1927-2003). Hij was een Amerikaanse R&B en doo-wop pionier, zanger en songwriter en de zanger van The Midnighters. Ballard was een van de eerste r'n’r-artiesten die begin jaren vijftig opkwam. Németh stapt dan in de schoenen van Junior Wells voor het relaxte “Come On in This House”, waarna Bob Welsh het op “Elbows on the Wheel” van hem vanachter de honky-tonk piano overneemt. Deze roadsong is een andere track uit het ‘Memphis Grease’ album. Met “Shake Your Hips” van James Moore nadert het einde. Het upbeat nummer “I’ll Be Glad” tenslotte,is een andere Bishop compositie.

“On 'May Be the Last Time' John Németh is in good company and his worries finally seem to have forgotten…” (ESC – Rootstime, Belgium)

Eric Schuurmans

10 CD's te winnen!

Wil je daar kans op maken, dan mail je ons gewoon even:
je naam, je adres en de vermelding: JOHN NÉMETH
Binnen een aantal weken wordt uit alle inzendingen de gelukkigen getrokken.
Wij hopen dat u massaal Rootstime - hier - zult mailen
De winnaars worden per mail verwittigd.

‘HARD TIMES’: Tracklist: 01. The Last Time - 02. Rock Bottom - 03. Sooner or Later - 04. Feeling Good - 05. Stealin' Watermelons - 06. I Found a Love - 07. Sexy Ways - 08. Come On in This House - 09. Elbows on the Wheel - 10. Shake Your Hips – 11. I’ll Be Glad [Elvin Bishop & Robert Louis Cochran] | Music/Lyrics by: John Anthony Németh, w/ or as [noted] | Credits: John Németh: vocs, harp / Elvin Bishop: guitar, lead vocs (5) / Kid Andersen*: upright bass (1,4,11), Fender bass (2,8,9), bass (3,6,10), lead guitar (5), guitar (7,10) / Bob Welsh*: guitar (1,4,6,7,10), piano (2,8,9,11), a guitar (3), baritone guitar (5) / Willy Jordan*: drum kit, cajun, percussion, lead vocs (6) / Bvs*: Alabama Mike